خدا حافظ هادی با تعصب

پس از فاجعه تلخ منا ، این بار نوبت به فوت یکی از با اخلاق ترین فوتبالیستهای کشور رسید ...

من استقلالی ام ، همیشه با دوستان پرسپولیسی ام کری و شوخی داریم و برخی اوقات کل کل خیلی جدی ! وقتی دربی هست و تیمم به پرسپولیس گل میزنه با تمام وجود فریاد میزنم و خوشحالی میکنم ...

وقتی تیمم گل میخوره و میبازه تا دو ساعت کاملا هنگم ... و بعدش میگم بی خیالش فوتباله و برد و باخت ...

اما به چه قیمتی ... این دنیا به چه ارزشی ...!؟

قرمزها ، آبی ها ، زرد ها و همه رنگها پنجشنبه 9 مهر 94 سوختیم و سوختیم و زار زدیم ...

زمستان سال 1388 در دربی 68 هادی نوروزی به استقلال گل زد ... ولی بعد از بازی گفت فوتبال هست و به تیم رقیب خسته نباشید میگم ...

همونجا متوجه شدیم یک اسطوره قرمز دیگر در راه هست ... یک اسطوره اخلاق ...

مثل عابدزاده ، مهدوی کیا ، کریم باقری ... این قرمز آرام با فوتبالی فنی انقدر پیشرفت کرد که کاپیتان تیم محبوب پایتخت شد ...

چرا هادی ؟ چرا سکته قلبی ؟ مگر ورزش شده دشمن سلامتی ؟

چرا هادی ؟ مگر در این سطح حرفه ای بدون هیچ سابقه الکل و دود امکان داره ؟

این غم و اندوه برای همه ما تا مدتها و سالها باقی موند ...

خدایا روحش رو بیامرز و به خانواده اش ، به بچه هایش صبر و شکیبایی عطاء کن ...

دوستان مارشالی ام ، این اتفاق تلخ رو ابتدا به همه شما پرسپولیسی های عزیزم و سپس به کل جامعه فوتبال و هوادارانش تسلیت عرض میکنم ...

ما این دو سه روز دل و دماغ ایمیل زدن نداشتیم و تور جمعه 10 مهر هم به سختی رفتیم و به یاد هادی عزیز بودیم ...

اگر این دو سه رو مطلبی ارسال نکردیم ما رو ببخشید ...